Hirurški tim Klinike za dječiju hirurgiju na čelu sa dr Aleksandrom Brkovićem, po prvi put u UKC Republike Srpske izveo je poštedno, video-asistirano odstranjenje urođene anomalije crijeva koja se naziva Mekelov divertikulum (lat. diverticulum Meckeli). Ovaj pionirski poduhvat naše Klinike za dječiju hirurgiju je izveden kod dječaka u dobi od 2 i po godine, koji se javio na gastroenterološku obradu zbog pojave svježe krvi u stolici.

Scintigrafski je potvrđeno postojanje Mekelovog divertikuluma, te je postavljena indikacija za operativno liječenje. Operacija je izvedena dijelom laparoskopski kada je anomalni dio crijeva izveden na rez na pupku, a zatim je urađeno odstranjivanje anomalije i uspostavljanje kontinuiteta crijeva. Operativni i postoperativni tok protekli su uredno. Patološki je potvrđen Mekelov divertikulum. Dječak se nakon mjesec dana od operacije osjeća dobro i uživa u svakodnevnim aktivnostima.

Laparoskopski asistirana resekcija Mekelovog divertikuluma nosi brojne benefite za samog pacijenta. Prednosti se ogledaju u kraćem trajanju operacije, poštedi u smislu da se izbjegavaju veliki i bolni hirurški rezovi na stomaku, manjem postoperativnom bolu, ranijem izlasku iz bolnice, kao i mnogo bržem oporavku i povratku redovnim aktivnostima.

Pomenuti patološki entitet predstavlja zaostajanje primitivnog crijevnog kanala, poznatog kao omfalomezenterični kanal. Prvi put je opisan od strane Fabricusa Heldanusa, a definitivni naziv i anatomski opis prema kome i nosi naziv dao je u 19. vijeku njemački anatom Johann Friedrich Meckel. Prisutan je u oko 2% svjetske populacije, te se u određenom procentu može manifestovati tokom života. Najčešće životno doba u kojem se manifestuje je oko 2-3 godine života.Tipična manifestacija je pojava krvi u stolici i bola u stomaku. Krvarenje može biti masivno i životno ugrožavajuće, te je prouzrokovano aktivacijom ektopične sluznice želuca ili pankreasa, čije enzimsko dejstvo dovodi do oštećenja sluznice tankog crijeva.

Inicijalni tretman zahtijeva hospitalizaciju i gastroenterološku obradu, koja može da podrazumijeva gastroskopiju, kolonoskopiju, te kada se isključe drugi potencijalni uzroci gastrointestinalnog krvarenja sprovođenje scintigrafskog ispitivanja. Novije smjernice u dijagnostikovanju i liječenju pomenutog urođenog patološkog entiteta, kao metodu izbora preporučuju primjenu laparoskopske eksploracije koja ujedno može biti kako dijagnostička, tako i terapijska/hirurška metoda.

Posebna zahvalnost se upućuje timu instrumentarki, asistenata i anesteziologa, kao i doc. dr sc. med. Blagoju Grujiću koji je na nesebičan način savjetovao i pomogao tokom operativnog zahvata.